Goodbye Maus and Spin!

Suesedai srey saät & proh proh's!

Alweer even geleden sinds onze laatste update, maar vaak is er nergens internet te vinden en een paar dagen geleden crashte de computer net toen we een verslag wilden uploaden.. Maar goed, we hebben ontzettend veel beleefd afgelopen 2,5 week dus we zullen het proberen kort te houden!

De laatste twee weken vrijwilligerswerk waren misschien nog wel leuker dat de eerste twee. De band met de teachers en kinderen was zo goed en we verbaasden ons erover hoe snel we ons zo thuis voelden in de totaal andere omgeving en omstandigheden in Chhuk. De derde week zijn we begonnen met tandenpoetsen in de vijf jongste klassen. Dat begon met een introlesje over hygiëne, je gebit en poetslessen. Met een groot gebit als voorbeeld en spiegeltjes om in elkaars mond te kijken (bijna niemand heeft hier een spiegel!), was dat een groot succes. Prachtige foto's gemaakt, maar die volgen later. De rest van de weken elke dag tandengepoetst en handen gewassen met de kinderen, nu maar hopen dat de leraren het vol houden nu we weg zijn..

De laatste week kregen we bezoek van 12 Belgische studenten die op een 'inleefreis' waren. Nou, inleven daar waren ze niet zo sterk in. Toen we op maandagochtend aankwamen, en zij er al twee dagen verbleven, kregen we alleen maar gezucht en gesteun te horen. En dat terwijl de leraren hun vrije weekend voor hen hadden opgeofferd en zich helemaal de naad uit werkten! Maar dat was nog niet alles, ze hadden zich 'ons' huisje ook helemaal toegeëigend, terwijl ze een eigen huisje hadden. We merkten meteen dat de weeskinderen hierdoor een beetje van slag waren en zich terugtrokken. Ruben en Laura, de twee Belgen met wie we er al twee weken zaten, hadden gelukkig hetzelfde gevoel, dus we konden bij elkaar onze frustraties kwijt. Een voordeel was wel dat we maandagavond een Cambodjaanse party hadden. Onder ons huisje werden een stuk of tien mega boxen geplaatst en om 8 uur begon de Cambodjaanse en (oude) westerse muziek door Chhuk te schallen. Hilarisch om te zien hoe jong en oud met elkaar dansten en veel dorpelingen schuw in de schaduw zaten toe te kijken. Het werd een kort nachtje met de wekker weer gewoon om 7 uur, maar bijzonder was het wel!

Inmiddels is Chhuk alweer verleden tijd.. De laatste dagen waren geweldig maar ook best lastig. In vier weken ga je je toch meer aan mensen hechten dan we hadden verwacht. Het afscheid in de klassen was erg leuk: armbandjes voor de kindjes gemaakt, nagels gelakt (zelfs de jongens!) en leuke foto's gemaakt. Op een school werd zelfs de hele schooltuin kaalgeplukt om ons haar te voorzien van bloemen! 's Avonds hadden we werderom een party om afscheid te nemen van de leraren. Er waren twee kippen gekocht en die werden voor onze neus geslacht en ontleed. De ene kip had nog eitjes in haar buik en die werden gewoon in de soep gegooid hoor! Er kwamen wat el cheapo lager biertjes bij en zo werd het een hele gezellige en wederom bijzonder avond. Met z'n 20en op de grond gegeten, met duizend en een bordjes en schaaltjes. Op een gegeven moment bleven we alleen nog over met de mannelijke teachers en toen merkten we toch wel een klein verschil in cultuur. Dus maar lekker ons bedje opgezocht, laatste nachtje!

De volgende ochtend vertrokken we om half 7 met de tuktuk naar Baca Villa, maar niet na eerst afscheid te hebben genomen van de jongens en Loam. En dat viel niet mee, we moesten wel een klein traantje wegpinken. Vooral met Lors hadden we een hele goede band gekregen, hij woont pas net in het huisje en we waren voor hem de eerste vrijwilligers. Hij was zelfs nog helemaal naar z'n oude huis gefietst om een pasfoto van zichzelf voor ons te halen! We hebben besloten om Lors maandelijks te ondersteunen om zijn school en eten te kunnen betalen, zijn donateur was er namelijk mee gestopt. Gelukkig hebben we besloten over vijf jaar terug te komen, dus het afscheid was niet voor altijd.

In Siem Reap weinig meer gedaan, het was een weekendje van lekker bijkomen. Het vorige weekend zaten we in een ander hostel en hadden we echt een hilarische avond met twee Spanjaarden. Biertjes mee gedronken en lekker gegeten. Daarna kwamen ze een groep oude bekenden tegen uit Vietnam en hebben we met een grote groep eens hard gepartyed! Op de foutste top 40 hits met allemaal rare typetjes om je heen en een bucket whiskey-cola in je hand, het was genieten, maar groter kon het contrast met Chhuk niet zijn. Iets minder genieten was het de volgende ochtend, toen we na drie uurtjes slaap alweer a la Chhuk om 6 uur 's ochtends wakker waren..

Na het afscheid in Chhuk en het laatste dagje in Baca Villa om 6 uur am de bus naar Kampot gepakt, een plaatsje aan een rivier aan de Cambodjaanse kust. Natuurlijk verliep dit zoals alles hier in Cambodja niet helemaal gesmeerd. Onze tickets waren niet voor de 22e maar voor de 20e! Gelukkig kwamen we daar achter voordat we de bus instapten en veranderden we heel sneaky de datum in de 22e. De controleur had niets door en toen tien minuten later een apathische Vietnamees maar bleef schreeuwen "These seats belongs to us", hielden we wijselijk ons mond. De rit duurde zo'n 14 uur, maar dat klinkt veel langer dan dat het was. Er is zoveel moois en bijzonders te zien langs de weg, van overvolle tuktuk's en vrachtwagens tot marktjes en groene rijstvelden. We passeerden de zee net op het juiste moment om een prachtige zonsondergang te zien en kwamen in het donker aan in Kampot. Tuktuk gepakt naar ons guesthouse, wat echt in de middle of nowhere lag, maar echt supermooi was! Bamboe hutjes aan de rivier en we werden zelfs geupgrade naar een bungalow!

De volgende ochtend stond wederom de wekker om 5 uur, maar deze keer om te genieten van de allermooiste zonsopgangs ooit! Sillouetten van palmbomen, weerspiegeling in het water... Daarna achter in de pickup van de eigenaar meegelift naar Kampot om daar een motorbike te huren. En nee niet met een driver, we hebben zelf gereden! Na enige onwennige rondjes door Kampot, was Maud een volleerde coureur en begonnen we aan onze tocht naar Bokor Mountain, een berg van 1100m hoogte met een prachtig uitzicht over de zee. Het rijden op de motor was echt geweldig, liedjes zingen en terugzwaaien naar alle Cambodjanen. De bevolking is hier zo ontzettend vriendelijk en oprecht, heel anders dat in Siem Reap, waar iedereen altijd iets van je leek te willen. Boven op de berg was het ijskoud en reden we dwars door de wolken. De weg was niet zo goed aangegeven en bang om zonder benzine te komen zitten, omgekeerd. Niet alles kunnen zien, maar bijzonder was het wel! En met meer dan 120 km op de teller, waren we best trots op onszelf!

De volgende dag de bus gepakt naar Kep, een plaatsje aan zee. Ook hier weinig touristen en ontzettend vriendelijke mensen die graag een praatje met je maken. Ook wil iedereen met ons op de foto en worden we na twee dagen al door alle tuktuk driver's herkend. 's Avonds lekker krab gegeten aan het strand, die recht uit de zee op je bord beland, heerlijk! Vandaag naar een eilandje voor de kust geweest en lekker geluierd op het strand. Morgen wederom een motorbike huren voor een bezoek aan verlaten stranden, pepperplantations en grotten.

Zoals jullie wel lezen vermaken we ons dus prima! Het reizen samen gaat erg goed en we liggen vaak dubbel om alle hilarische Cambodjanen of de vele Fransen die hier rondlopen en nog steeds het idee hebben dat Cambodja een Franse kolonie is. Na Kep willen we de bus pakken om het volgende land aan te doen, Laos, dus het volgende verslag zal daar wel vandaan komen!

We hopen dat alles goed met jullie gaat en we blijven het heel erg leuk vinden om alle reacties te lezen! Verder zullen we proberen nog wat foto's up te loaden, maar het internet is hier zo langzaam...

Heel veel liefs,

Maus en Spin (zo werden we in Chhuk door de vele kindjes genoemd. Wanneer je antwoord geeft op de vraag "hello what's your name" - uitgesproken als "hello sname?" - denken ze vaak dat "is" ook bij je naam hoort, vandaar Spin. En Maus, ja dat was en bleef gewoon Maus, hoe vaak je het ook opschreef op het bord, want Maud dat is toch hetzelfde als mouth?;)