See you when you see me!

Lieve allemaal,

De eerste twee weken vrijwilligerswerk zitten er alweer op, time flies when you're having fun!

Vorige week maandag vertrokken we in een volgeladen tuktuk naar de commune Kna Pho, een uurtje rijden vanaf Siem Reap, waarvan een half uur over een onverharde weg over de countryside. Na een stop bij een supermarkt (noodles ingeslagen) en een lokaal marktje (bergen groente voor maar 3 dollar) aangekomen bij ons verblijf voor de komende maand, een schattig houten huisje op palen. Het was allemaal een beetje onwennig, maar gelukkig hadden we Klaske, die hier al 5 weken zit, om ons wegwijs te maken.

De dagen beginnen hier vroeg, om 5 (of als je pecht hebt 3) uur begint de haan te kraaien en om zeven uur springen we meestal ons bedje (stretcher met klamboe eromheen) uit voor een 'douche'. Dat houdt in: water uit de waterpomp halen en in het badkamertje met een bakje over jezelf heen scheppen en niet te veel nadenken over hoeveel dikke spinnen er om je heen zitten. Daarna ontbijt op de veranda en om 8 uur op de fiets naar de meeting met de teachers. Het vroege opstaan valt ons helemaal niet zwaar, maar waarom dat in Nederland nou nooit wil lukken.. Tijdens de meeting met de teachers helpen we ze met de voorbereiding van hun lessen en beslissen we naar welke lessen we gaan. Er wordt lesgegeven van 9 tot 12 op drie verschillende scholen. De ochtend begint met een lesje in de pagoda aan jonge monniken die geen woord engels spreken. Daarna worden er twee 'funny classes' gegeven voor de allerjongsten: het alfabet en de meest simpele woordjs komen voorbij. Schattige kindjes die ontzettend leergierig zijn.

Van 12 tot 3 is het tijd voor lunch en hangen we meestal in de hangmat, het is werkelijk veel te warm om ook maar iets doen. Laatst zijn we wel met de weesjongens die in ons huisje wonen naar de rivier gegaan. Midden door het rijstveld, met hardwerkende mensen en koeien om je heen. De jongens namen een duik in de rivier en we moesten ons echt inhouden om er niet achter na te duiken! Ze plukten allemaal lelies om die vervolgens op te eten, het schijnt naar komkommer te smaken...

We wonen in het huisje met vijf weeskinderen. Laom, het oudste meisje, Leah van ongeveer 14, Lors ook rond de 14, Nong, 10 en Nieeng van 8. Allemaal hele lieve kinderen die je graag helpen met vuur maken en 's ochtends begroeten met een welgemeend 'hello, did you sleep well?'. In twee weken al een goede band mee opgebouwd, dat wordt nog lastig afscheid nemen.

De leraren zijn ook met z'n vijven, Chheng, Lous, Loeurn, Von en Kim Heang. Stuk voor stuk hardwerkende leraren waar we het enorm goed mee kunnen vinden. Grapjes gaan over en weer en we leren elkaar Cambodjaans en Nederlands. Ze geven allemaal op hun eigen manier erg goed les en zijn ontzettend open over hun leven hier in Cambodia. Al veel gesprekken over onder andere corruptie gehad en dat is soms best wel heftig. Wel heel bijzonder hoe je op deze manier echt een kijkje in het leven, de cultuur en de problemen hier krijgt. 's Middags om drie uur komen we altijd weer met hen samen om de avondlessen voor te bereiden. Als die afgelopen zijn is het al pikdonker, en dan ook echt pikdonker. Je ziet geen hand voor ogen, maar wel een prachtige sterrenhemel. Best wel spannend om dan weer terug naar huis te fietsen of te lopen! Meestal maken we dan een vuurtje, eten noodles met wat groenten en lezen nog wat of spelen een spelletje met de kinderen voordat we om half 10 (!) al in ons bedje liggen.

De eerste week van dit bijzondere leventjes was geweldig. De primitieve levenswijze viel ons erg mee en we hebben heel veel lol met Klaske gehad. Het regenseizoen is hier ook echt begonnen en dat hebben we gemerkt, hoosbuien met enorme windvlagen, maar wel lekker verkoelend! Zaterdagochtend vertrokken we weer richting de bewoonde wereld en oh wat kan je gelukkig zijn met een douche en schone kleren! 's Avonds met Klaske gegeten, want die zou de volgende dag helaas verder reizen, en daarna uitgeweest in Siem Reap. Geweldige avond gehad en ons rotgelachen om de rare types die er rondliepen en tuktukdrivers die ons guesthouse niet wisten te vinden. Zondag inkopen gedaan van het geld dat we hadden gekregen van een aantal vrienden (merci beaucoup!), onder andere bakjes voor de tandenborstels, grote posters met het menselijk lichaam en abc erop en een engelse woordzoeker (x 100 kopietjes).

Maandagochtend was het weer tijd om naar Kna Pho te vertrekken, maar Maud voelde zich niet zo goed. Besloten om thuis te blijven en een bezoekje te brengen aan het ziekenhuis. 75 euro armer maar gelukkig geen enge ziektes als dengue en malaria en dus weer op naar het platteland. De komende drie weken zitten we daar met een Belgisch stel, gezellig en eindelijk een man die vuur kan maken en houtjes hakken. Tandenpoetsen bij de jongens in het huisje geïntroduceerd, een groot succes. Volgende week in de klassen. Ook meegeweest op de voedselronde. De stichting waarvoor we vrijwilligerswerk doen, ondersteunt een aantal gezinnen door middel van extra voedsel (rijst, vis). We hadden in de opslag in Siem Reap wat schone kleertjes uitgezocht en gingen gewapend met zeep, shampoo en wasmiddel met z'n tweeën achterop bij teacher Chheng. De voedselrondes gaan ver de commune in en je raakt onder de indruk van hoeveel armoede je ziet. Hutjes die bijna uit elkaar vallen en kinderen in vieze, gehavende kleren. Verder staat er af en toe borden langs de weg die aangeven dat er nog mijnen kunnen liggen, indrukwekkend. Gelukkig staan er ook heel veel borden dat er een mijnenveld is opgeruimd. Bij het eerste gezin werden we dankbaar onthaald en hebben handen en voeten gewassen. De volgende familie was een groot spectakel. We hadden nieuwe kleren bij ons, dus ze gingen met kleding en al helemaal ingezeept onder de waterpomp om zich grondig te wassen. Daarna nieuwe kleren aan en apetrots zaten ze voor hun huisje. Echt een bijzonder moment om nooit te vergeten. De laatste familie heeft een gehandicapt meisje. We hadden nagellak meegenomen en dit werd vol blijdschap ontvangen. Ook de woordzoekers vielen in goede aard. Het is goed dat deze steun er is voor deze families, maar als je ziet hoeveel armoede er alleen al in deze commune heerst... Misschien heel cliché, maar we beseffen ons hier maar al te goed hoe blij we moeten zijn met ons Hollandse leventje.

Nu weer in Siem Reap, vanavond Khmer bbq met wie weet wel slang (denk niet dat we dat aaen haha) en morgen maar eens een zwembad opzoeken! Er ontstaan aardige t-shirt armen en onze benen mogen ook wel eens een beetje zon zien (in de commune moeten je schouders en knieën bedekt blijven). We hebben heel veel zin in de komende twee weken op het platteland maar denken ook al steeds meer aan het verder reizen naar de Cambodjaanse kust en Laos. Zeker als je in de pupstreet (ja dat hebben ze hier ook, lijkt de de Spaanse kust soms wel) alle backpackers ziet lopen, gaat het wel een beetje kriebelen!

We hopen dat het goed gaat met iedereen daar en vinden het heel leuk om jullie reacties te lezen!

See you when you see me (zoals alle teachers hier zeggen) of lihay!

Dikke kus, Maud en Pien